Η Βαλτική με μια άλλη ματια : Ταλίν, Ρίγα, Κάλινγραδ, Βιλνιουσ, Ελσινκι, Στοκχόλμη, Κοπεγχάγη

Απο τον Εμμανουήλ Πετρουλάκη

εχάστε όσα (νομίζατε ότι) ξέρετε για την Βαλτική: Δεν είναι μια παρηκμασμένη πρώην σοβιετική επαρχία με κακόφημες γειτονιές, εμπόριο λευκής σάρκας, και οι μόνιμοι αντίπαλοι του Νότου στο «ανατολικό μπλοκ» της Eurovision, όπως έγινε γνωστή στο ελληνικό κοινό την περασμένη δεκαετία η Βαλτική. Λαμπρό παράδειγμα προς κατάρριψη αυτής της παρεξήγησης, η βορειότερη των πρωτευουσών της, το Ταλίν. Μια απαστράπτουσα παλιά πόλη με τα διαπιστευτήρια της UNESCO. Μία ακόμα πιο απαστράπτουσα νέα πόλη που μοιάζει να… παραδόθηκε χθες στο κοινό. Αμμουδιές που δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά – πλην του ήλιου – από την Μεσόγειο, στις οποίες τις πιο ζεστές ημέρες οι εσθονοί ξεχύνονται για βουτιές. Πάρκα, γοτθικοί πύργοι, ρωσικά παλάτια, σκανδιναβικό design, παλιές ψαράδικες γειτονιές που αναγεννιούνται από την hip κοινότητα, και ένα λιμάνι-κόμβος, του οποίου τα φέρρι συνδέουν την Εσθονία με δύο διαφορετικούς κόσμους, που όμως συνδυάζονται περίφημα στο «πρόσωπο» του Ταλίν: Από τη μία με το Ελσίνκι – οι Εσθονοί μοιράζονται μαζί του τις φιννικές ρίζες τους και την σκανδιναβική ανάπτυξη που επιτρέπει δικαίως στους ντόπιους να αποκαλούν την πόλη τους «Ταλσίνκι» - και από την άλλη με την Αγία Πετρούπολη – δύο από τα σημαντικότερα λιμάνια της αλλοτινής ρωσικής αυτοκρατορίας.